Saturday, April 2, 2011

എന്റെ നോവിന്റെ കണ്ണുനീർ




വിടചൊല്ലി പിരിയാനെനിക്കാകുമോ ?
എന്നിലലിഞ്ഞു ചേർന്ന നിന്നോട് തന്നെ.
സത്യം, അതിനാലാശംസകളർപ്പിച്ചു
ഞാനിന്നു തിരികെ പോകുന്നു,
ഇരുട്ടാർന്ന എൻ സ്വസ്ഥതയിലേക്ക്...

ഇറ്റിറ്റായെങ്കിലും നീയെനിക്കായ് തന്ന സ്നേഹം...
ഒരു മഴപോലെ, സുഖമുള്ളൊരു കാറ്റുപോലെ
എനിക്കനുഭവമായതെന്തേ ?
പുലര്‍കാലസ്വപ്നം കണക്കെ
നീയന്നുതന്ന നിമിഷങ്ങളത്രയും,
യുഗമായെന്നില്‍ വളരുന്നതെന്തേ ?

എല്ലാമൊരു തെളിനീരരുവിയെന്നപോല്‍
ഒഴുകുമെന്നന്ത്യം‍വരേക്കുമെന്നാകിലും
വരില്ല; ഇനിയൊരിക്കലും നിന്റെ
ഹൃദയത്തിലേക്കൊരു ബാധ്യതകണക്കെ ഞാൻ...
എന്നിലൊഴുകുന്ന നിന്നോർമകൾ
നിറഞ്ഞൊഴുകും പുഴയെന്നപോൽ
അതിലൊന്നുചേർന്നൊഴുകാനായ്
ആശിക്കുമെൻ മോഹവല്ലരിയെ
ശാസിക്കുന്നിന്നു ഞാൻ...

നീയൊഴിഞ്ഞയീ ഹൃദയത്തെ
ഞാനിന്നുവിൽക്കുന്നു, ഒരുപാഴ്വസ്തുകണക്കെ
പാഴ്വിലയാണിതിന്നെന്നറിയുകിലും
ഇന്നെൻ കണ്ണുനനയാത്തതെന്തേ ?
ഒരു പേമാരികണക്കേ
പെയ്തൊഴിയാത്തതെന്തേ ?

ഊഷരമീ ഭൂവിലും, തേങ്ങുമെൻ ഹൃത്തിലും
ഊർവരമെന്നും നിന്നോർമകൾ മാത്രം